|
||||||||
|
“Een akoestisch luister- en kijkgenot..” Sommige mensen geloven dat Eric Clapton in 1992 de akoestische gitaar in de pop- en rockmuziek introduceerde met zijn album 'Unplugged'. Evenmin was het MTV, die tussen 1989 en 2002, met hun legendarische concertreeks MTV Unplugged, bekende zangers of bands vroeg om een optreden te geven in een akoestische setting, met minimaal gebruik van elektrisch versterkte instrumenten. Nee, de akoestische gitaar -vooral in barok en klassieke muziek- is er altijd geweest. Door het gebruik als songbegeleiding in country blues, vroege rock & roll én door folk grootheden als Pete Seeger, Woody Guthrie, Bob Dylan en Joan Baez, kreeg het instrument begin jaren zestig een enorme populariteit boost. Vanaf die tijd waren er steeds meer pure instrumentalisten die de akoestische gitaar centraal stelden in hun muziek. Toen de makers van het WDR-Rockpalast in 1979 besloten hen een forum te geven, konden ze terugvallen op vier geweldige muzikanten uit eigen land, die de fingerstyle gitaar enorm populair hadden gemaakt. En dus nodigden de Rockpalast-makers met Peter Finger, Werner Lämmerhirt en het duo Kolbe & Illenberger van 29 augustus tot 3 september 1979 de top van de Duitse fingerpicking gitaristen uit in hun atelier in Keulen. Van deze drie optredens verschenen samen in een cd/dvd-boxset, gemonteerd en technisch bewerkt door Hans-Joerg Maucksch van Pauler Acoustic en liner notes door Lothar Trampert.
PETER FINGER Peter Finger. Iedereen die geïnteresseerd is in gitaarmuziek of, nog beter, akoestische gitaarmuziek, kan deze naam bijna niet vermijden. Peter won zijn eerste award in 1962, toen hij acht was tijdens “Jugend Musiziert”. Al in de jaren zeventig genoot Peter Finger internationaal een uitstekende reputatie als akoestische gitarist, en de muziekpers heeft hem opgenomen in het pantheon van 's werelds beste gitaristen. Finger bracht al meerdere albums uit als ‘Finger Picking’ (1973), ‘Guitar Instrumentals’ (1974), ‘Bottleneck Guitar Solos’ (1974) en ‘Acoustic Rock Guitar’ (1977). Iedereen die tot nu toe slechts één van zijn albumproducties heeft beluisterd, zal het met deze beoordeling graag eens zijn. Zijn vaardigheden werden ook opgemerkt door Stefan Grossman. Talloze tours hebben de succesvolle muzikant over de hele wereld gebracht: gevierde optredens in Europa, Noord- en Zuid-Amerika, Azië, enz. markeren slechts enkele van de muzikale mijlpalen van deze buitengewone artiest. Finger organiseerde het “Open Strings Guitar Festival Osnabrueck” en is de eigenaar van Acoustic Music Records. Op 29 augustus 1979 opende Peter Finger voor de rockband The Ramblers in de WDR Studio L in Keulen met zes nummers. Als je hem in de opener “Mississippi Blues” hoort, is het moeilijk te geloven, dat er maar één gitarist speelt. De andere nummers op zijn setlist waren “Erlkönig” (“Erlkönig” is een ballade, in 1782 geschreven door de Duitse dichter Johann Wolfgang von Goethe. Het gedicht van Goethe werd in 1815 door Franz Schubert op muziek gezet en werd een van diens bekendste liederen), “Hope and Memory”, “Der Zauberlehrling” (nog een ballade van Goethe, geschreven tijdens diens verblijf in Weimar in 1797. De ballade over de tovenaarsleerling inspireerde de Franse componist Paul Dukas in 1897 om een symfonische versie te maken, getiteld “L'Apprenti sorcier”), “Wishbone Ash” en “Elfentanz”.
WERNER LÄMMERHIRT Werner Lämmerhirt (1949-2016) wordt in Duitsland beschouwd als de pionier op het gebied van vingerstijl. Hij werkte in de jaren zeventig als studiomuzikant mee aan opnames van Hannes Wader en vergezelde hem op tournees. Zijn virtuoze gitaarspel was gebaseerd op de Amerikaanse countryblues en gitaristen als Marcel Dadi en Davey Graham. Zijn instrumentale stuk “Angi” staat zijn eerste soloalbum, dat in 1974 werd uitgebracht op het platenlabel Stockfisch Records. Een ander kenmerk was zijn rokerige zangstem. In 1975 nam hij een veelbesproken sessie-album op met onder meer gitaristen Klaus Weiland en Sammy Vomáčka. In de loop der jaren ontstonden er verschillende muzikale projecten met andere muzikanten zoals Michael Lohrengel, Peter Ratzenbeck, Peter Finger, Colin Wilkie en Wizz Jones. Terwijl hij op de vroege albums - Lämmerhirt debuteerde in 1974 met ‘Ten Thousand Miles’- meestal Engelstalige liedjes selecteerde of ze zelf schreef, presenteerde Lämmerhirt zijn eigen Duitstalige liedjes op zijn latere albums. In 1998 werd hij onderscheiden met de Ravensburger Kupferle. Vanaf 2001 organiseerde Lämmerhirt en de kunst- en cultuurvereniging Kultini e. V. elk jaar in november het evenement "Night of Quiet Tones" in zijn woonplaats Bodenwerder. In augustus 2016 kondigde hij het einde van zijn carrière aan op zijn website. Eerder had hij om gezondheidsredenen alle komende concerten afgelast. Lämmerhirt stierf aan kanker op 14 oktober 2016 De gitaarbouwer Charlie Kaman begon in 1966 met het bouwen van een gitaar met een betere akoestiek. Hij was van mening dat een bolle achterkant van koolstofvezel het geluid ten goede komt en bracht een aantal in productie. Ovation is een gitaarmerk. Ovation-gitaren kenmerken zich door hun bolle achterkant, de aparte klankgaten in de klankkast en een piëzo-element in de brug. De gitaar is uitgegroeid tot een bekend fenomeen in de akoestische gitaarwereld. Doordat Ovation gebruik makend van een piëzo element als een van de eerste merken een overtuigend versterk akoestisch gitaargeluid voortbracht was de naam Ovation gedurende de jaren 1970 en 1980 een synoniem voor alle elektroakoestische gitaren. Die kwamen in die tijd en nog steeds vaak voor bij liveoptredens van bekende bands. Bekende muzikanten die deze gitaren bespelen zijn Melissa Etheridge en Al Di Meola. Ovation heeft ook elektrische sodibody gitaren geproduceerd. De gitaren uit de Viper-serie zijn zeer herkenbaar doordat ze ongeveer hetzelfde silhouet hebben als de elektro-akoestische gitaren van Ovation. Andere series weken daar meer van af. In 2008 werd de Kaman Music Company (KMC) overgenomen door Fender (FMIC). Op 31 augustus 1979 opende Werner Lämmerhirt voor een Rockpalast concert van de Michael Wynn Band in de WDR Studio L in Keulen met negen nummers. Met “Ovation” opende hij zijn set, die hij speelt op een Ovation gitaar met plastieken body en piëzo pick-up. “Wintertime Has Come” is een gezongen wat rockend nummer, “Rainy Day in Amsterdam” een relaxte wandeling door de hoofdstad met flarden ragtime en op het folky “To Live by the River” fantaseert hij over wonen aan een rivier. Van Mason Williams is de instrumental “Classical Gas”. Het nummer werd uitgebracht op het album "The Mason Williams Phonograph Record" in 1968. Williams speelt gitaar met op de achtergrond een orkest. Een live versie met meestergitarist Robbie van Leeuwen is te vinden op het album van Shocking Blue ‘Live in Japan’ (1972). “Robbien” start met een lange instrumentale info en “Fly Me to the Moon” van Bart Howard ken ik van Frank Sinatra en Count Basie. “Kite Flight” is een vlucht over het golvende water en “Yesterday” tenslotte, is van The Fab Four, waarop Lämmerhirt nog maar eens zijn veelzijdig technisch meesterschap levend en met de nodige zwier demonstreert.
MARTIN KOLBE & RALF ILLENBERGER Martin Kolbe & Ralf Illenberger waren een van de grote acts in seventies in de West-Duitse akoestische gitaarscene. Hun muziek -een levendige mix van folk, klassiek, jazz, rock en avant-garde stijlen- evenals hun virtuoze compatibiliteit, leverde hen de titel "The Best German Guitar Duo" op. Tijdens hun tien jaar durende samenwerking gaven Kolbe & Illenberger zo’n 1.000 concerten in 40 landen en namen ze zeven platen op, waaronder één live-album. Hun studio-opnames bewijzen het vakmanschap van het duo om gitaartracks over elkaar te leggen (soms wel 12 keer), om zo een orkestgeluid en atmosferische achtergronden te creëren voor hun duetarrangementen. Persoonlijk geselecteerd door Kolbe en Illenberger uit hun zes eerdere studio-opnames (oorspronkelijk uitgebracht op Mood en Wundertüte labels), en geremasterd voor deze compilatie zijn de 32 nummers op 'Essentials', een definitieve introductie tot een van de legendarische samenwerkingen op het gebied van gitaarkunst. Gastoptredens op verschillende nummers zijn onder meer ECM's Eberhard Weber (bas), United Jazz and Rock Ensemble's Wolfgang Dauner (keyboards), Anne Haigis (zang) en Friedemann Witecka (gitaar). Deze selectie bevat een niet eerder uitgebracht nummer, “Mittags im Hotel”, van de opnamesessies ‘Colouring of the Leaves’ (1979). Op 3 september 1979 openden Martin Kolbe & Ralf Illenberger voor een Rockpalast concert van de rock band Epitaph in de WDR Studio L in Keulen met negen nummers. Beide gitaristen werken al samen sinds 1977 en zijn te horen op hun debuut 2017-album ‘Waves’: “Free Man in ‘t Harde”, “G’schteinigt”, “Sommerabend”, “The Sycophantic Typewriter”*, “Break”, “Emotions”, “Ball in Play”, “Music” en “Waves”. Van de setlist komen, op één* na, alle nummers uit hun ‘Essentials’ compilatie album. “Toen de makers van WDR-Rockpalast in 1979 aan vier geweldige gitaristen uit eigen land, die de fingerstyle gitaar enorm populair hadden gemaakt, besloten hen een forum te geven, werd het beste van het beste in het genre in huis gehaald…“ – ESC for rootstime.be “When the makers of WDR-Rockpalast in 1979 decided to give a forum to four great guitarists from their own country, who had made the fingerstyle guitar enormously popular, they took home the best of the best in the genre…” – ESC for rootstime.be Eric Schuurmans
Album track list CD1/DVD: PETER FINGER: 01. Mississippi Blues – 02. Erlkönig - 03. Hope and Memory – 04. Der Zauberlehrling – 05. Wishbone Ash – 06. Elfentanz | Album track list CD2/DVD: WERNER LÄMMERHIRT: 01. Ovation – 02. Wintertime Has Come – 03. Rainy Day in Amsterdam – 04. To Live by the River – 05. Classical Gas – 06. Robbien – 07. Fly Me to the Moon – 08. Kite Flight – 09. Yesterday | Album track list CD3/DVD: MARTIN KOLBE & RALF ILLINGER: 01. Free Man in ‘t Harde – 02. G’schteinigt – 03. Sommerabend – 04. The Sycophantic Typewriter – 05. Break – 06. Emotions – 07. Ball in Play – 08. Music – 09. Waves || Written by as [noted] © 1979 WDR
|
|||||||
 (2).jpg)
.png)